รีวิวหนังฝรั่ง After Earth

สำหรับเรื่อง After Earth สยองโลกร้างปี เราเคยได้มีโอกาสดูเรื่องนี้ตอนปี 2013 ตอนนั่นเราดูแล้วรู้สึกว้าวมาก ๆ นะ หนังสนุกมาก แต่ปัจจุบัน โตขึ้น ด้วยอายุอะไรแหละมั้ง ทำให้เรามีความรู้สึกที่เปลี่ยนไปพอสมควรเลยสำหรับหนังเรื่องนี้ วันนี้เราจึงจะมา รีวิวหนังฝรั่ง เรื่องนี้กันครับ

สยองโลกร้างปี After Earth เป็นภาพยนตร์แนวไซไฟผจญภัยดราม่าอเมริกัน กำกับโดย เอ็ม. ไนท์ ชยามาลาน ออกฉายในโรงภาพยนตร์ ครั้งแรกในวันที่ 31 พฤษภาคม ค.ศ. 2013

ในระยะหลัง ๆ ผลงานของ เอ็ม ไนท์ ชยามาลาน มักจะไม่ค่อยได้รับเสียงชื่นชมจากนักวิจารณ์สักเท่าไรนัก แม้กระทั่งผู้ชมทั่วไปก็ตาม

ซึ่งจะผิดจากช่วงแรก ๆ ที่ได้รู้จักกับผู้กำกับฯ คนนี้ ที่มักได้เสียงตอบรับอย่างดี ไม่ว่าจะเป็น The Sixth Sense, Signs, Unbreakable

ขณะที่งานหลัง ๆ อย่าง Lady in the Water หรือ The Last Airbender ได้เสียงต้อนรับค่อนข้างไปในทางลบเสียส่วนใหญ่

แต่ผู้กำกับฯ คนนี้ ก็ได้โปรเจ็กต์หนังระดับบิ๊ก ๆ อยู่เรื่อย ๆ หลัง The Last Airbender ในปี 2010 ก็มาถึงหนังที่ใช้ทุนไป 130 ล้านเหรียญ

อย่าง After Earth ในปี 2013 หนังเรื่องนี้มีต้นเรื่อง มาจาก วิล สมิธ ก่อนจะถูกพัฒนาบทโดย Gary Whitta และ ผู้กำกับ ฯ หนังดำเนินเรื่องโดย 2 ตัวละครหลักพ่อลูกที่แสดงโดย วิล และลูกชาย เจเด้น สมิธ

after earth เรื่องย่อ ในวันที่มนุษย์ และ โลกนี้อยู่ด้วยกันไม่ได้อีกแล้ว สภาพแวดล้อมเปลี่ยนแปลงจนไม่เหมาะแก่การอยู่อาศัยของมนุษย์ พวกเขาถึงหาทางโยกย้ายตัวเองไปอยู่ดาวอื่น

นานแสนนาน ไกลแสนไกล จนอาจลืมไปแล้วว่าเคยอยู่บนโลกมาก่อน บนโลกใบใหม่ก็ใช่ว่ามนุษย์จะไม่เจออุปสรรค บนดาวเคราะห์แห่งนั้น

มันก็มีภัยจากสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ และ มีมนุษย์ที่ถูกฝึกให้เป็น “เรนเจอร์” ซึ่งมีความสามาถในการจัดการดังกล่าวได้ และ ไซเฟอร์ เร้จ (วิล สมิธ) ก็คือหนึ่งในนั้น

แต่ภารกิจของพ่อเป็นสิ่งที่เร้จพบว่า ช่างยากลำบาก การสูญเสียพี่สาวของ คีไท เร้จ (เจเด้น สมิธ) ทำให้เขาเลือกที่จะโทษตัวเอง

และ พยายามจะเดินตามรอยให้ได้อย่างพ่อที่ไม่เคยอยู่ใกล้เขา ความไม่ลงรอยกันของพ่อกับลูกมันมาถึง “จุดเปลี่ยน” เมื่อพ่อเลือกจะใกล้ชิดลูกมากขึ้น

ด้วยการพาเขาเดินทางไปกับยานในภารกิจสุดท้ายของตัวพ่อเอง แต่ทุกอย่างกลับพลิกผัน เกิดอุบัติเหตุยานเสียหาย

มันคือ “โลก” นั่นเอง แต่เป็นโลกในยุค 1000 ปีในอนาคตที่ไม่มีมนุษย์ เหลืออยู่แล้ว ทุกอย่างได้วิวัฒนาการ ไปโดยที่ไม่มีพวกเรา

มันได้ถูกระบุว่าเป็นดาว ต้องห้ามสูงสุด และ ที่สำคัญ ยานลงจอดอย่างทุลักทุเลนั้น มีสัตว์ร้ายที่หลุดรอดไปด้วย สัตว์ประหลาดที่ไม่มีตาจะมองเห็น แต่รับรู้ได้จากความกลัวของสิ่งมีชีวิตอื่น

หนังดำเนินเรื่องผ่านการสื่อสาร ของสองพ่อลูกที่มี “รอยต่อ” ต่อกัน ยาวนานทีเดียวที่ทุกอย่างดำเนินไปอย่างเรียบนิ่ง ไร้ชั้นเชิง ไม่มีจุดให้รู้สึกลุ้น และ ตื่นเต้นให้มากนัก

ภารกิจการเดินป่าหาซากยาน ของลูก ผ่านการมองเห็นของพ่อในยานเป็นไปอย่างทื่อ ๆ แม้ไม่ถึงกับง่วง แต่ไม่อาจสร้างอารมณ์ลุ้นให้ได้กับคนดูอย่างผมได้มากพอ

และ เหตุการณ์บางเหตุการณ์ ก็เกิดขึ้นเหมือนต้องการจะเซอร์ไพรส์คนดู แต่กลับไม่มีคำอธิบายใดๆ จะบอกว่า “ทำไม” ปล่อยให้มันค้างอยู่ในใจเสียอย่างนั้น

ช่วงสุดท้ายของหนังเพิ่มความตื่นเต้นขึ้นมาได้หน่อย ก่อนจะจบลงไปอย่างคาดเดาได้ไม่ยาก ส่วนที่ผมชอบในหนัง “After Earth”

คงเป็นเรื่องงานดนตรีประกอบที่ออกแนวนิวเอจสไตล์ป่า ๆ กับงานออกแบบที่ดูแปลกตาแม้ว่าจะดูไม่อนาคตสักเท่าไหร่ แต่ทุกอย่างดูจะมีสไตล์ที่ไปในทางเดียวกันหมด

ขณะที่ด้านสเปเชี่ยลเอฟเฟ็กต์ ถือว่าทำได้โอเค ชอบไอเดียของชุดแนบเนื้อที่ถูกสร้างขึ้นมาให้เปลี่ยนสีได้ตามสภาวะการณ์ภายนอก

ด้านการแสดงของสองพ่อลูกที่กินไปเกือบทั้งเรื่อง ก็นับได้ว่าค่อนข้างดี เพราะเคมีของพ่อกับลูกนั้นมีอยู่แล้วแม้ไม่ได้แสดง

ผมนั้นเป็นแฟนผลงานของพี่มาโนช หรือ M. Night Shyamalan มานานหลายปีครับ แม้เรื่องก่อนๆ อย่าง The Happening จะไม่ค่อยมีคนปลื้ม

แต่ผมก็ยังโอกับแนวคิด และ การนำเสนอของพี่ท่านอยู่ ทว่าพอเจอเรื่องนี้เข้าก็ใบ้รับประทานเหมือนกันครับ

พล็อตเรื่องนั้นคิดโดย Will Smith ซึ่งเหมือนจะเป็นติ่งต่อยอดจาก I Am Legend ยังไงก็ไม่ทราบครับ ว่าด้วยอนาคตที่มนุษย์ไม่อยู่บนโลกอีกต่อไป

เนื่องจากโลกเป็นสถานที่อันตรายไปซะแล้ว แต่ทีนี้สองพ่อลูกตระกูลเรจ (Will Smith และ Jaden Smith) ก็มีเหตุให้ยานที่พวกเขาโดยสารไปตกอยู่บนโลก

ทีนี้ไซเฟอร์ เรจ ผู้เป็นพ่อบาดเจ็บจนไม่อาจเคลื่อนไหวได้ ทำให้คิไทลูกชายของเขาต้องออกผจญภัยเพื่อไปส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือ ซึ่งระหว่างทางก็มีอันตรายมากมาย

พิจารณาจากการกลับมาคราวนี้ของผู้กำกับจอมหักมุม เอ็ม ไนท์ ชยามาลาน ที่ได้วัตถุดิบชั้นเลิศมาอยู่ในมืออย่าง วิลล์ สมิธ และลูกชาย จาเด้น สมิธ

เเพ็กเกจขายสองพ่อลูกซูเปอร์สตาร์ระดับแม่เหล็กที่มาพร้อมกับในบรรยากาศหนังไซ-ไฟโลกอนาคต ชยามาลานคงคิดในใจ อินี่จับของแรงขนาดนี้ ดูซิว่าจะเจ๊งอีกมั้ยนายจ๋า?

รายได้หนังกับคำวิจารณ์มันอยู่คนละส่วนกันนะนายจ๋า (ฮ่าๆ) แต่เพื่อความรัดกุม ทางผู้สร้างก็มิวายหลีกเลี่ยงที่จะเอ่ยชื่อ เอ็ม ไนท์ ชยามาลาน

ทั้งที่สมัยก่อนยังมีชื่อโปรยๆบนโปสเตอร์อยู่เลยว่า ‘จากผู้กำกับ The Sixth Sense’ อะไรประมาณนี้ แต่พอหมดยุคสัมผัสที่หกเด็กเห็นผี ชยามาลานก็คือเจ้าของหนังที่คว่ำสนิทติดต่อกันหลายเรื่อง

อีกทั้งยังโดนนักวิจารณ์สวดด่ายับ งานนี้ชยามาลานจึงต้องฝากผีฝากไข้ให้กับผลงานชิ้นใหม่นี้ เพราะนี่อาจจะเป็นโอกาสสำคัญ ในการเรียกศรัทธาจากเเฟนๆให้กลับมา

หรือจะกลายเป็นขุดหลุมฝังตัวเองให้ลึกลงไปกว่าเดิมหรือเปล่าก็ไม่รู้? อันนี้ก็ต้องลองไปพิสูจน์กันดู ซึ่งสำหรับผู้เขียนที่ตามผลงานแกมาครบทุกเรื่องดั่งคนที่ชดใช้กรรมไม่หมด

ต้องแก้กรรมด้วยการดูหนังของแกต่อไปเรื่อยๆนั้น กับผลงานชิ้นล่าสุดนี้ บอกตรงๆว่ารู้สึกธรรมดามากๆ ซึ่งบางทีชยามาลานแกอาจจะตั้งใจให้ออกมาเป็นแบบนี้ก็ได้