เมื่อเกิดไข้หวัดเยื่อโพรงจมูกในสุนัขระบาดขึ้น สิ่งที่รัฐบาลตัดสินใจทำคือเอาเหล่าหมาน้อยไปปล่อยกลางเกาะขยะ จนเมื่อวันหนึ่ง “อาตาริ” เด็กชายคนหนึ่งได้ลงมาที่เกาะแห่งนี้เพื่อตามหาหมาของเขา “สปอตส์” และได้พยายามทำให้เหล่าหมาได้กลับไปสู่ตัวเมืองอีกครั้ง เรารอหนังเรื่องนี้มานานมากแล้ว ถึงเราจะได้ดูหนังของ เวส แอนเดอร์สันไปแค่เรื่องเดียวแต่เราก็ตกหลุมรักเขาสุด ๆ ยิ่งเป็นสต็อปโมชั่นแล้วมีธีมความเป็นญี่ปุ่นด้วยยิ่งรอเข้าไปใหญ่ เรื่องราวว่าด้วยเหล่าหมาที่โดนปล่อยเกาะแล้วอยากหาทางกลับมาตัวเมือง พอดูจบคือเรื่องราวมีหลายประเด็นมาก ทั้งเรื่องหมาหลัก ๆ เลย แล้วก็มีพวกการเมืองแทรก คอรัปชั่นบ้าง แล้วก็โมเม้นความรักน่ารัก ๆ เต็มมมไปหมด เรียกว่ากลมกล่อมมาก คือมาเพื่อจะอวยอย่างเดียว555 ตั้งแต่เริ่มเรื่องก็ทึ่งแล้ว คือรู้สึกงานโปรดักชั่นการออกแบบมันดีมาก มันทำมประณีต คิดดี พวกฉากอะไรแบบนี้ออกแบบดีมาก คือไม่ว่าจะแคปออกมาเสี้ยววิไหนองค์ประกอบก็สวยไปหมด แล้วคาแรคเตอร์ดีไซน์คือดี คือมันไม่ได้เด่นมากนะ แต่ดูแล้วแบบ เออ ดูมีอะไรอ่ะ อย่างอาตาริงี้ แค่เติมรอยช้ำได้ตากับฟันหลอก็ดูมีเอกลักษณ์แล้ว พวกหมา ๆ ก็คือน่ารัก คือดูเหมือนหมาจริง แล้วก็ยังเหมือนหมาแอนิเมชั่นอยู่5555 สรุปคืองานออกแบบดีงามมากกกกกกกกกกก เรื่องเพลงก็ดี คือเสริมหนังมากอ่ะ มีความลุ้น มีความสนุก คือมันเข้ากันได้ดี ส่วนบทก็คือไม่ได้ทิ้ง ไม่ใช่เน้นแต่แบบสต็อปโมชั่นอย่างเดียวจนทิ้งบท แต่คือบทคิดมาดี มีแทรกประเด็นไว้ แล้วเดินเรื่องแบบมีอะไรใหม่ ๆ ให้เจอตลอด แล้วมันมีความตลก น่ารัก ทั้ง ๆ ที่เรื่องคือมืดมาก ดาร์กมาก แต่หนังก็ยังพยายามพยุงทางสดใส เอาตรง ๆ ถึงแกนเรื่องลึก ๆ มันจะดาร์กมาก แต่ทำแล้วดูอบอุ่นอ่ะ คือพอดูจบแล้วคืออิ่มมาก มีความสุขมาก นี่เลี้ยงแมวด้วยเลยเข้าใจสุดไรสุด จบแล้วรู้สึกพอใจอ่ะ จะให้จ่ายเงินเข้าไปดูอีกรอบก็ได้ เพราะมันคุ้มจริงๆ สรุป อยากให้ทุกคนมีโอกาสได้ดูนะ เหมาะกับทุกเพศทุกวัยทุกคน บางคนอาจไม่ชินแนวหนังเวส แต่มันไม่ได้ดูยากเลย เพราะเนื้อเรื่องสนุก ที่สำคัญคืองานภาพดีมาก แค่เข้าไปดูงานภาพก็คุ้มมากแล้ว อยากให้ได้ไปดูกันเยอะ ๆ นี่เชียร์มาก ดูเถอะ มันโคตรดีงาม นาน ๆ ทีจะมีงานแบบนี้ออกมาให้ได้ดู ไม่รู้อีก 5 ปี 10 ปีจะมีอีกไหม ดูเถอะ